Dag 8: Die Detail

Die Span en die eindstreep

Amptelik klaar - TransAlps 2011

Met ons liggame nou goed in roetine is ons vroeg oggend op en die standaard take is verrig. Vir die laaste keer het ons matrasse opgerol, sakke gepak, hawermoutkoekies geëet sodat ons vitamienes kan afsluk, FIT aangemaak en roompies op al die strategiese plekke gesmeer. Vandag word die rëen baadjies nie aangetrek nie want koud kry het nou al lankal nuwe betekenis gekry.

Ons “groupies” het ons in Trento ontmoet. Onder leiding van Marna se Gert, was hulle gereed om aan te moedig om elke hoek en draai. Hulle is vinnig, maar hartlik (Gert besonders hartlik) welkom geheet voor ons in die wegspringblok aangetree het, vir oulaas. Die Kaalfoeters is opgegradeer na blok A. Nou word ons gejaag deur gedetermineerde deelnemers in Blok B, wat soos windhonde-op-jag agter ons aangetree staan.

Die laaste dag se trap het begin. Daar het drie bulte tussen ons en die eindstreep gelê. Die Pappa bult, sowat 900m klim oor 10 km. ‘n Mamma bult en ‘n klein, genadige teerpad Baba klim tot waar Lago de Garda ver op die horison in sig was. Ons bene was weer sterk en ons het gemaklik geklim en is maltrap die anderkant af. Aan die onderkant van Baba bult was daar not ‘n plat 20 km oor tot in Riva.  Die eerste stukkie het ons in ‘n gemengde span se “slip” gery, maar hulle het te stadig geraak en ons besluit toe om ons eie kole te gooi want nou het ons haastig geraak.  Kort voor lank het ons twee manne ingery, maar manne wat mens inry is definitief nie manne wat kan byhou nie, so ons was weer op ons eie.

Om ‘n 90 grade draai en daar was dit: die eindstreep van die TransAlps 2011.

8 dae se hard trap, bulte klim, afdraand jaag, koud kry, warm kry, moeg wees, klippe koue, bloed sweet… in ‘n oogwink verby.

Terleurstend is geen trane gestort in die groot oomblik nie, maar daar is ‘n diepe tevredendheid en gevoel van oorwinning ervaar.Die TransAlp-kerf is op die stok.

Die groot feesvieringe het afgeskop. Prosecco, ‘n Monte Cristo sigaar, ‘n lekker stoep, treinspoor (sonder trein sover ons weet) en fantastiese mense, ‘n resep vir groot partytjie.  Ouder gewoonte het niemand terleurgestel nie en daar is gekuier tot in die klein uurtjies van die nag.

Ons het verder 3 dae saam met die “groupies” in Italië spandeer, maar ons sal foto’s laat vertel van die heerlike tyd wat ons gehad het. Ons het ook die vorige dae se blogs bygewerk met beter foto’s, gaan kyk asseblief want ons het deur asemrowende plekke getrap.

Hierdie is ons laaste blog.  Ons wil vir julle almal wat ons wedervaringe gevolg het oor die laaste 6 maande dankie sê.  Dit is ongelooflike dat vriende en familie jou lewe volg met soveel belangstelling.  Ons waardeer julle almal baie.

Ter slotsom laaste woorde van die Span:

Marna aan die woord

Ek het ‘n paar dankies.
Gert:  dankie dat jy jou vrou laat wild hardloop, jy ken en verstaan my.

Lizeli: Span jy is top kwaliteit, ek sal enige tyd enige berg kaalvoet saam met jou aandurf.  Baie baie dankie dat ek in jou span kon wees. 

My gunsteling aanhaling is die woorde van Saint Augustine: “The glory of God is man fully alive”. Ek kan sê ek het die afgelope ses maande voluit geleef, wat ‘n voorreg en daarvoor dankie Here.

Lizeli se laaste woorde:

Gestroop van my gemak en uitdagings op alle vlakke het weereens vir my perspektief gegee. Ek is gesëen met avontuur,nuwe familie en vriendskappe en het die oorvloed van God se liefde ervaar.

Aan al my vriende wat my ondersteun het en nooit opgehou het om na fietsry stories te luister nie, julle is kosbaar en onvervangbaar. Liz en Tess dankie.

Marna en Gert, julle is my familie en hartsvriende. Dankie dat julle vir my nog 'n huis gee, my emosioneel en geestelik dra. Julle was die kleur in my 6 maande en ek sien uit na verder droom saam.

Marna span, jy is 'n rots en ek kan die avontuur nie sonder jou indink nie.

Fietsry is lekker !

Foto's: Klaarmaak

Die Span saam met die manne, Nelo en Peet

Die Span saam met ons "Groupies"

Bad in Lago de Garda

Foto's: Feesvier

Foto's: Italie kuier

Dag 8: Trento na Riva del Garda

78km
2200m

Ons is klaar!!!! Die einde van 'n fantastiese week. Baie adrenalien, genade en goeie fietsry! Ons het dit gemaak en is ingewag deur Marna se Gert en ons goeie vriende Liz, Roz en Tessa.


Nou partytjie tyd soos in die ou dae! Ons blog eerder more :)

Dag 7: San Martino na Trento

116km
2300m

Dit was 'n laaaang dag! Moeilik opgestaan, maar 'n Cappucino by die Piazza cafe het ons reggeruk.

'n Swaap het Lizeli laat val in die eerste 300m, wat nie die beste begin vir 'n 100km+ dag is nie, maar sy het opgestaan en ons het die dag gevat!

Die eerste 35km was semi-tegnies af en ons was goed, toe 'n stywe 20km klim na 2000m. Bo was ons omring deur asemrowende berge. Dit was 25km af van daar af en dis waar ons presteer het. Op 80km was ons in die vallei. Die volgende 25km was al met die vallei langs. Ons het gevleg tussendeur appelboorde, groentetuine en pragtige dorpies. Dit was baie warm en ons bene was gaar, maar genadiglik het 'n bondel verby gekom waarop ons kon klim wat ons pas aansienlik laat toeneem het. Met 15km om te gaan het ons die Villa Rosa getref, 'n kort klim deur pragtige woude. 5km afdraande en die 116km, ons langste dag in afstand, was in die sakkie.

Trento is 'n pragtige stad met 'n ongelooflike atmosfeer en ons moet onsself dissiplineer om nie na partytjie-modus oor te skakel nie, dit is more aand.

Een dag oor, Riva wag!

Dag 6: Alleghe na San Martino

72km
3200m

Dit was 'n helder blou oggend na die vorige dag se ysige storm weer. Groot geskarrel om ontbyt klaar te eet en die laaste fietsonderhoud af te handel voor ons om 9uur moes wegspring uit die dorpie Alleghe.


Die eerste 10km was 'n groot gemors met die dat die nou dorp straatjies ons keer op keer gebottelnek het. Die veld het gesukkel om te versprei en die volgende stywe klim was hard fiets stoot en modderbene optel.


Oor die volgende 40 km is ons bederf met asemrowende tonele, dramatiese berge, koel woude en heerlike sonskyn. Ons het die geleentheid gehad om ons vaardighede te toets op klippperige padjies, maar moet bieg, dat die boomwotels en modder ons ook laat les op se het met tye.


Die laaste klim van die dag was 'n 600m klim oor 8km. Omring deur die dor, grys pieke kon selfs die hael bui ons nie onderkry nie. Dit was wel 'n taai trap, maar ons kon dit afeindig met 'n uitstekende stuk "single track" tot in die middedorp, en ook ons eindpunt.


Dag 6 was hard op ons moee bene maar baie bevredigend om te kon voltooi. Ons het ons posisie behou en le steeds 11e. More maak ons skade!

Dag 5: St Vigil na Alleghe

79km
2200m

Honde en katte het dit gereen toe ons vanoggend wakker word. Kampers het vanoggend in die hotel gaan ontbyt eet en ons het die bederf gebruik om ons beter te laat voel oor die trietsige weer.


Vandag se roete het twee groot klimme gehad, die eerste tot 2100m bo seevlak en nommer twee sou ons tot 2500m neem. Reen in die dorp beteken dikwels sneeu in die berge. Dit van die Dolomites wat ons tussen die reen en wolke kon sien was baie indrukwekkend. Soos ons geklim het het dit al hoe kouer geword en ons aandag is weggelei van die mooi berge en het onwillekeurig gefokus op koue vingers en tone. Teen 1900m het dit gesneeu ( ja dit is in teorie somer in Europa, maar dis mos maar hoe berge werk). Bo was ons bitter koud en het so gou moontlik hoogte probeer verloor, maar tegniese afdraande is nie maklik met stokstywe vingers wat sukkel om rem te trek en ratte te wissel nie.


Ons is gelukkig sonder voorval veilig by die berg af tot by die eerste waterpunt waar daar vir ons 'n verrassing gewag het. Die organiseerders het besluit om die roete te verander en die tweede klim uit te sny weens die weer. Die amptelike eindpunt van die dag was nou by die tweede waterpunt 20km verder. Ons was nogal verlig met die dat ons nou net by 2100m byna verkluim het, sou 2500m niks goed ingehou het nie.


Ons het die 20km getrap, amptelik klaar gemaak en moes toe teerpad langs tot in Alleghe ry. Wat ons nie besef het nie was dat die pad 'n pas tot by 2100m was en dan 25km afdraande tot in die dorp. Onder normale omstandighede sou ons so aftrap verwelkom het, maar as jy papnat is en die kwik 'n skrale graadjie celcius op die termometer stoot, is dit minder aanloklik.


Koud en vuil het ons in Alleghe aangekom en was verheug dat ons warm storte kon opspoor (en dat dit net vir vrouens was - nie altyd die geval by hierdie Europese geleenthede nie). Ons is 'n bietjie spyt dat die dag se roete verander is, die uitsig vanaf die tweede piek is glo van die beste in Europa - nie dat jy veel sou kon sien in die weer nie. Ook omdat die hele pad af "single track" sou wees - daarna het ons baie uitgesien.


So dag 5 is in die sakkie, dit het bietjie anders verloop as wat ons verwag het, maar nou ja. 3 dae oor.