Dis beerwereld waardeer ons vandag getrap het. Ons skreeuende nat remme het hulle weg gehou tot die meisies se teleurstelling en OB se verligting. Ons moes tevrede wees met 'n
spoor.
Ons was baie verlig om weer te kon trap toe ons die afdraande tref.
Ongelukkig is dit hier waar ons tegniese moeilikheid begin het. Ons almal het die toer "Tubeless" begin (vir die nie fietsryers dit is wanneer jy spesiale bande gebruik wat jy met slym seel sodat jy nie binnebande nodig het nie, as jy 'n gat kry, seel die slym dit net sonder dat jy eens weet). Maar ongelukkig het Marna se een band se slym op die vliegtuig uitgeloop en moes ons na dag drie 'n binneband insit. Met die klipperige afdraande vandag het die binneband gesukkel met slangbyte - basies word jou binneband tussen die buiteband en die wiel self vasgeknyp en kry jy twee gate oorkant mekaar. Lang storie kort, ons is deur twee binnebande en al ons "patches" en toe weer...'n papwiel. 40km van ons bestemming wat ook die naaste dorp is waar ons nuwe bande kon koop. Maar Montenegran gasvryheid het weer nie teleurgestel, die kleinste Jeepie het ons al drie en fietse opgelaai, al die pad Niksic toe gebring, vir die meisies koffie en koekies gegee terwyl Peet winkel toe gery is om bande te kry.
Die groepsmoraal was sommer weer goed met die intree slag in ons aand se verblyf! Ons het nie veel van 'n keuse gehad nie want Niksic bied nie veel nie, maar wat 'n bederf het ons gevind in die Marshal Hotel wat skitter met 4 Montenegran sterre. Ons kon nie vinnig genoeg die borrelbad en wit, snoesige japonne uit probeer nie en het dadelik uitgespan en tuisgemaak. Ons mag dalk gemaak wees van staal maar weet ook hoe om die kwaliteit van die lewe te geniet!
No comments:
Post a Comment